((دریای پارس پیش ازهخامنشیان هم دریای ایرانی بوده است))

دست و پازدن چندش آور شیخ نشین های بی پیشینه و نو کیسه ی ساحل جنوبی خلیج فارس و پشتیبانان عربی و غربی آنان در زمینه ی تغییر نام تاریخی خلیج فارس ادامه دارد.

البته می دانیم در پس پشت این ادعا وادعاهای مالکیت بر تنب ها و ابوموسی، هدفهای سیاسی و اقتصادی گوناگونی نهفته است.به عنوان نمونه اگر ادعای شیخ نشین در مورد جزایر سه گانه جا افتاد(که بی هیچ گمانی چنین نخواهد شد) گستره ی حاکمیت آنان بر آب های ساحلی و منابع نفت و گاز نهفته در ژرفای خلیج فارس و غارت این منابع  از سوی پشتیبانان غربی آنان افزایش خواهد یافت.

جز این، نظارت و حاکمیت ایران بر تنگه ی هرمز و آن بخش از آب های خلیج فارس، که ژرفای کافی برای آمد و شد کشتی های اقیانوس پیما و به ویژه نفت کش های سنگین را داراست، کاهش خواهد یافت.

در این میان ایرانیان بیش ازاندازه های لازم اسناد و مدارک برای واهی بودن این ادعاها در اختیار دارند و ارایه کرده اند البته بیشتر این اسناد و مدارک به دوران اسلامی ونیز دوران فرمانروایی هخامنشیان و پس از آن مربوط است وکمتر دیده شده که به پیشینه ی حاکمیت ایرانیان و پیش از هخامنشیان و مادها بر خلیج فارس اشاره می شده باشد.

پیش از آغاز تشکیل رسمی کشور ایران در دوران کوروش بزرگ فرمانروای هخامنشی، دو پادشاه بزرگ در ایران وجود داشت: پادشاه کیانیان در خاورایران بزرگ و پادشاهی ماد در غرب و جنوب.

البته در این زمان چند پادشاهی ایرانی کوچکترمانند :" اورارتوها" و " مانانایی ها" هم در بخش هایی از ایران زمین حکومت های مستقلی داشتند.

فرمانروایان ماد خلیج فارس را تحت فرمان داشتند و کشتی های ایشان بر آن دریاپویی نموده است.اما از آنجا که در آن زمان کشور ایران در گیر جنگ های بزرگ با همسایگان متجاوز غربی به ویژه آشوریان بود، بدیهی است که تاریخ نگاران کمتر به دریاپیمایی  ایشان اشاره کرده باشند البته در مقایسه با نیروی دریایی ایران در دوران هخامنشی، نیروی دریایی ایران در دوران ماد بسیار نوپا و ساده می نمایاند.

اما همین نیروی دریایی کوچک هسته اصلی نیروی دریایی توانمند ایران در زمان هخامنشیان گردید که " رزم ناوهای" آن لرزه بر اندام هر متجاوز خام اندیشی می انداخت.

مورخان یونانی تا مدت ها هخامنشیان را به نام (مَدیا) می نامیدند و به جنگ های ایران و یونان جنگ های " مَدی" می گفتند. به گفته برخی مورخان، واژه مدیترانه به معنای " دریای مادهاست".

اسب در ایران همواره منزلت ویژه ای داشته است. بسیاری از نام های ایرانی واژه اسب را در نهان خود دارند. مادها ، به ویژه درمنطقه ی "نسا" و "ارمنستان" کوچک ،بزرگترین پرورشگاه های اسب را در جهان باستان در اختیار داشتند و به سواره نظام نیرومندی مجهز بودند.

تجارت اسب مادی و ارمنی در آسیای صغیر و جزیره های دریای مدیترانه، بطور غیر مستقیم رواج دریانوردی را در این دوران نشان می دهد.  

در منابع یونانی از تابعیت ایرانی مردمان دریانورد سواحل کرمان و جزیره های خلیج فارس، ناحیه ی سکاها(سیستان) و منطقه ی "پاریکانیان و دراویدیان (مکران و بلوچستان)" زمان "ایختو ویگو(آستیاگ شاه ماد)" صحبت شده است. همچنین مادها در معماری چوب سدر،چوب سرو و قیر،که مواد پایه کشتی سازی هستند را بکار می برند.همزمان فینیقی ها،بابلی ها هندیان مصریان و یونانیان بازرگانی دریایی جهان را در دست داشتند.

فعالیت های کاخ سازی "اورارتوها" در کنار دریاچه ی "وان" با توجه به ارتباطات رودخانه ای آنجا با جهان پیرامون،نیز در استوره های ارمنی یاد شده است.

"آگاثارخیدس" مورخ یونانی مینویسد "اریثراسپ"، که حاکم بخشی از سواحل "خلیج پارس"بوده است، نخستین بار به دنباله گله اسبان خود که از شیری ترسیده و از تنگه ی هرمز گذشته و به جزیره ی قشم گریخته بودند به آنجا قدم گذاشته است.

این داستان با وجود اینکه واقعی به نظر نمی رسد،اما بیانگر این حقیقت است که ایرانیان دریای پارس را در حاکمیت داشتند و گله های خود را برای چرا به جزیره های آن میبردند.

تنی چند از مورخان یونانی نوشته اند: (( که آرامگاه اریسراسپ در جزیره ی" اُراکتا Oracta" یا " اُگوریس Ogyris_ جزیره ی قشم" قرار دارد و از آن رو خلیج پارس را"اریتره" می نامیدند اما آگاسارخیدس میگوید که ایسراسپ زمستان ها را در پاسارگاد می گذرانده است.)) البته لازم به توضیح است که منظور وی از پاسارگاد منطقه تحت حاکمیت قبایل پاسارگاد و نه پاسارگاد کنونی بوده که درزمان کوروش بزرگ ساخته شده است.

به گفته مورخان یونانی، در آن زمان زندگی جامعه ایرانی در دریای پارس بر پایه ی ماهیگیری، صید مروارید، بازرگانی و دریانوردی بوده است. در بندرهای آن روز ایران هم کالا و خدماتی همچون ساخت و تعمیر بادبان، تعمیر کشتی، طناب بافی و... به کشتی های رهگذر ارائه می شده است.

در زمان "آژی دهاک" یک کشتی ایرانی حامل مقادیر فراوانی طلاها را بر عهده چند غواص چیره ایرانی خلیج فارس(پارس) گذارده شد و" آژی دهاک" خود در عرشه کشتی بر این عملیات نظارت داشت....