روزي يک مرد با خداوند مکالمه اي داشت: 'خداوندا ! دوست دارم بدانم بهشت و جهنم چه شکلي هستند؟ ' خداوند او را به سمت دو در هدايت کرد و يکي از آنها را باز کرد ، مرد نگاهي به داخل انداخت ، درست در وسط اتاق يک ميز گرد بزرگ وجود داشت که روي آن يک ظرف خورش بود ، که آنقدر بوي خوبي داشت که دهانش آب افتاد ، افرادي که دور ميز نشسته بودند بسيار لاغر مردني و مريض حال بودند ، به نظر قحطي زده مي آمدند، آنها در دست خود قاشق هايي با دسته بسيار بلند داشتند که اين دسته ها به بالاي بازوهايشان وصل شده بود و هر کدام از آنها به راحتي مي توانستند دست خود را داخل ظرف خورش ببرند تا قاشق خود را پر نمايند ، اما از آن جايي که اين دسته ها از بازوهايشان بلند تر بود ، نمي توانستند دستشان را برگردانند و قاشق را در دهان خود فرو ببرند .

مرد با ديدن صحنه بدبختي و عذاب آنها غمگين شد ، خداوند گفت : ' تو جهنم را ديدي ، حال نوبت بهشت است '، آنها به سمت اتاق بعدي رفتند و خدا در را باز کرد ، آنجا هم دقيقا مثل اتاق قبلي بود ، يک ميز گرد با يک ظرف خورش روي آن و افراد دور ميز ، آنها مانند اتاق قبل همان قاشق هاي دسته بلند را داشتند ، ولي به اندازه کافي قوي و چاق بوده ، مي گفتند و مي خنديدند ، مرد گفت : ' خداوندا نمي فهمم ؟!'، خداوند پاسخ داد : ' ساده است ، فقط احتياج به يک مهارت دارد،  مي بيني ؟ اينها ياد گرفته اند که به يکديگر خوراك ( پزا ) بدهند ، در حالي که آدم هاي طمع کار اتاق قبل تنها به خودشان فکر مي کنند! ' 

هنگامي که موسي فوت مي کرد ، به شما مي انديشيد ، هنگامي که عيسي مصلوب مي شد ، به شما فکر مي کرد ، هنگامي که محمد وفات مي يافت نيز به شما مي انديشيد ، گواه اين امر کلماتي است که آنها در دم آخر بر زبان آورده اند ، اين کلمات از اعماق قرون و اعصار به ما يادآوري مي کنند که يکديگر را دوست داشته باشيد ، که به همنوع خود مهرباني نماييد ، که همسايه خود را دوست بداريد ، زيرا که هيچ کس به تنهايي وارد بهشت خدا (ملکوت الهي) نخواهد شد .

تخمين زده شده که 93% از مردم اين متن را براي ديگران ارسال نخواهند کرد ، زيرا آنها تنها به خود مي انديشند ، ولي اگر شما جزء آن 7% باقي مانده مي باشيد ، اين پيام را براي ديگران ارسال نماييد ، من جزء آن 7% بودم ، همچنين به ياد داشته باشيد که من هميشه حاضرم تا قاشق غذاي خود را با شما سهيم شوم.